Χωρίς εφεδρείες η Κοζάνη στο διαγωνισμό του ΣΚΑΪ

Το Σάββατο βρέθηκα καλεσμένος στο ΣΚΑΪ για να εκπροσωπήσω την Κοζάνη σε ένα διαγωνισμό γα την επιλογή των δημοφιλέστερων τουριστικών προορισμών της χώρας. Οι υπόλοιποι συνομιλητές ήταν από παραθαλάσσια μέρη, την Ηλεία, την Καβάλα, τη Ναύπακτο και κάποια νησιά.
Εκτός από τους εκπροσώπους των διαγωνιζόμενων περιοχών υπήρχε και κερκίδα υποστήριξης από συλλόγους ή ομίλους ή και δημάρχους , οι οποίοι με παρεμβάσεις από τα κάτω είτε με σύντομα δρώμενα (χορευτικά, θεατρικά κλπ) ενίσχυαν την εικόνα και τα επιχειρήματα των εκπροσώπων τους στο κεντρικό πάνελ.
Βέβαια οι διαγωνισμοί αυτού του είδους και οι τηλεφωνικές ψηφοφορίες έχουν μικρή αξιοπιστία, καθώς οργανώνονται κυρίως με κριτήρια τηλεοπτικού marketing, ενώ παράλληλα πρέπει να εξασφαλίσουν την αυτοχρηματοδότηση με σπόνσορες και έσοδα από SMS. Όμως επικοινωνιακά λειτουργούν στους τηλεθεατές και αποτελούν μια έμμεση διαφήμιση για τον κάθε τόπο (βλ. και η εκπομπή «Κυριακή στο χωριό» όπου συνωστίζονται πολλά υποψήφια χωριά).
To πως επιλέχτηκα από το ΣΚΑΪ είναι μια άλλη ιστορία. (Μάλλον από «σπόντα»). Εκείνο που έχει σημασία είναι ότι από την Κοζάνη δεν υπήρχε καμιά οργανωμένη ομάδα ή όμιλος υποστήριξης στην «κερκίδα». Ούτε ένας υποστηρικτής για δείγμα.
Αντιθέτως όλοι οι υπόλοιποι είχαν ισχυρή και λαμπερή πλαισίωση. Το Ρέθυμνο είχε μια θεατρική ομάδα, η Καβάλα και η Κίμωλος ένα χορευτικό, άλλα νησιά το δήμαρχο τους, η Κως μια ομάδα από τον Σύλλογο Κώων Αθήνας. Κάποιοι έφεραν τοπικά προϊόντα, αφίσες του τόπου τους ή είχαν κανονίσει οργανωμένες παρεμβάσεις από τα κάτω (π.χ οι Παξοί έστησαν κι ένα διάλογο στο τοπικό ιδίωμα).
Εμείς τίποτα. ΝΤΙΠ ! Έρημος και μόνος ο εκπρόσωπος στο πάνελ για να εκθέσει τις ομορφιές, τον πολιτισμό, τα έθιμα, τη ζωή και τις γεύσεις του τόπου σε τρία μόνο λεπτά ! Οι άλλες περιοχές με τις παρεμβάσεις τους από τα κάτω αυγάτισαν το χρόνο τους στα δεκαπέντε λεπτά και σαφώς έδωσαν ένα διαφορετικό χρώμα.
Κι από την άλλη η αφεντιά μου: Σαν .. τιμωρημένος, χωρίς Κοζανίτικο «ντεκόρ» προσπάθησα να πείσω ότι Ελλάδα δεν είναι μόνο οι παραλίες και οι διακοπές . Αλλά είναι και η ηπειρωτική χώρα, τα ορεινά οικοσυστήματα, τα δασωμένα βουνά και τα ποτάμια, η αρχιτεκτονική κληρονομιά και τα σημάδια της ιστορικής μας διαδρομής, , τα οποία είναι διάσπαρτα και επάλληλα στο Ν. Κοζάνης: αρχαίες πόλεις, βυζαντινά κάστρα, εκκλησίες και μοναστήρια , περίλαμπρα αρχοντικά, γιοφύρια και κρήνες. Είπα κι από μια λέξη για την πολύ παλιά Βιβλιοθήκη της πόλης και τον Αη Νικόλα, για τη μοναδική Χαρτοθήκη, για την Αποκριά, πέταξα και μια ατάκα για το Βόιο (που το έχουμε «υιοθετήσει» στην Οικολογική Κίνηση), καθώς και για το βασίλειο της Ελίμειας και μετά χτύπησε το … κουδούνι. «Κύριε Τσικριτζή ευχαριστούμε για το χρόνο σας. Σειρά έχει ο επόμενος..». Ίσα που πρόλαβα να προσθέσω και κάτι για τα τοπικά εδέσματα, τα γιαπράκια και το τσιτσιλάτο, αλλά ξέχασα τα κιχιά (Άλλος .. συιισμός κι αυτός, γιατί σπίτι αλλιώς με είχαν ορμηνέψει μάνες, γυναίκες κι αδελφές και ποιος τ’ς ακούει τώρα)
Αποτέλεσμα; Περιοριστήκαμε στα τρία λεπτά και χάσαμε το πολύτιμο δεκάλεπτο από τις εφεδρείες, που δεν εμφανίστηκαν. Όταν ξεκίνησε η εκπομπή η Κοζάνη ήταν ήδη στην τελευταία θέση των προτιμήσεων (μετά από ψηφοφορία μιας εβδομάδας) και έμεινε έτσι μέχρι το τέλος. Κλιουτς !
Πέραν της μικρής ή μεγάλης βαρύτητας που μπορεί κάποιος να δώσει σε ένα τηλεοπτικό παιχνίδι, υπάρχει και η ευθύνη της συμμετοχής. Αφού αποφασίσαμε να παίξουμε ας κατεβαίναμε οργανωμένοι.
Αν υπήρχε λοιπόν ένας όμιλος από κάτω θα δίναμε και το έντονο χρώμα της Κοζάνης (που μπορεί να μην είναι όμορφη πόλη, αλλά είναι ζωντανή) και θα προσθέταμε τρεις τέσσερις σφήνες για τον υπόλοιπο νομό. Θα μπορούσαμε δηλαδή να πούμε και μερικά επιγραμματικά λόγια για:
· τα ιστορικά Σέρβια με το βυζαντινό κάστρο,
· το γραφικό Βελβεντό με τους καταρράκτες του Σκεπασμένου
· την Αιανή με την πλούσια κληρονομιά της αρχαίας Ανω Μακεδονίας.
· την «αλπική» Βλάστη και το Σινιάτσικο, το καστανόδασος στο Μουρίκι , τους Μακεδονικούς τάφους των Πύργων και το παλαιοντολογικό μουσείο της Πτολεμαΐδας
· τα αρχοντικά (και τα κρασιά) της Σιάτιστας και της Εράτυρας, τη Νεάπολη και το Τσοτύλι με το ιστορικό γυμνάσιο
· το Μπούρινο με τη σπάνια χλωρίδα του Μεσιανού νερού
· τα πέτρινα χωριά του άνω Βοίου με τις κρήνες και τα γιοφύρια και τις παλιές στράτες
· τα πολυάριθμα έθιμα της Δυτικομακεδονικής γης που αποδεικνύουν πόσο συγκοινωνούν και συνυπάρχουν οι διάφορες πολιτιστικές και γλωσσικές ταυτότητες των ντόπιων, των μέτοικων , των προσφύγων και των νότιων Βαλκάνιων, πλέκοντας έναν πολύχρωμο καμβά δια μέσου των αιώνων κλπ κλπ.

Πώς να το κάνουμε…, ο Νομός Κοζάνης δεν είναι μόνο το γκρίζο λεκανοπέδιο του λιγνίτη. Έχει και τα καλά του. Έχει προορισμούς υψηλής – αλλά άγνωστης – τουριστικής αξίας. Οι περισσότεροι βρίσκονται σε απόσταση μισής ώρας περίπου από την Κοζάνη και ένας επισκέπτης μπορεί να αφιερώσει τέσσερεις και πέντε μέρες στο νομό χωρίς να βαρεθεί, ακολουθώντας κάθε μέρα κι άλλη κατεύθυνση και ανακαλύπτοντας διαφορετικά πράγματα.
Δυστυχώς όμως, (για να ξαναπροσγειωθούμε στο ΣΚΑΪ), τα παραπάνω ήταν αδύνατο να κατατεθούν συμπληρωματικά, αφού δεν κατέβηκε μια ομάδα υποστήριξης από την Κοζάνη. Και φυσικά ένας κούκος δεν έφερε την άνοιξη.
Σε ερώτηση μου προς το Συντονιστή της εκπομπής γιατί δεν κλήθηκε κάποιος όμιλος από την Κοζάνη, ήρθε το ..μπούμεραγκ «Έλα ντε ! Γιατί δεν ήρθαν οι Κοζανίτες που καλέσαμε και μας άφησαν ξεκρέμαστους ;;»
Δε γνωρίζω ποιοι ανέλαβαν στην Κοζάνη αυτή την υποχρέωση προς το ΣΚΑΪ και αν είχε ανάμειξη ο Δήμος. Εκείνο που γνωρίζω είναι ότι ξεκρέμαστος δεν έμεινε τελικά ο ΣΚΑΪ, αλλά η Κοζάνη. Και όσο κι αν προσπάθησα να διασκεδάσω τις εντυπώσεις στο πάνελ χαριτολογώντας ότι «μας απέκλεισαν για να μην κάνουμε … θερινό το studio του σταθμού λόγω σιουρδαμάρας», το αποτέλεσμα δεν άλλαξε.
Εν πάση περιπτώσει ό,τι έγινε έγινε.
Την επόμενη φορά όμως δεν θα πάω σαν .. καημένο. Θα κατέβουμε αντάμα με το Λάκκου τ’ Μάγγαν’ κι τ’ άργανα. Συν ο Στάθης με τα φυσεκλίκια ντυμένος μακεδονομάχος. Κι ας ρίχνουντι όλοι για … πραξικόπημα!